منبع: پرتال خبری چپ soL
تارنگاشت عدالت
دیکتاتور نامیدن مادورو یعنی حمایت از کودتای امپریالیستی
پرتال خبری چپ «soL»، با کمال اوکویان دبیرکل حزب کمونیست ترکیه پیرامون رویدادهای اخیر در ونزوئلا، کشور آمریکای لاتینی که با حملات سخت ایالات متحده و متحدین آن رو‌به‌رو است، مصاحبه کرد.
اوکویان با طرح نظرات حزب خود درباره آنچه که پس از به رسمیت شناخته شدن خوان گوایدو، رهبر اپوزیسیون و رییس‌جمهور خودگمارده، از سوی دولت دونالد ترامپ در ونزوئلا می‌گذرد، گوایدو را به مثابه یک پروژه طراحی شده در چهارچوب خواست واشنگتن برای جنگ داخلی یا کودتای نظامی در کشور توصیف کرد.
اوکویان با تأکید بر این‌که ونزوئلا در پی سیاست‌های مردمی هوگو چاوز رییس‌جمهور پیشین علیه امپریالیسم به یک دو راهی رسیده است گفت که ونزوئلا در لحظه حیاتی کنونی نمی‌تواند به جلو حرکت کند. اوکویان هم‌چنین به پرسش «چپ» در باره آنچه در پشت حمایت دولت رجب طیب اردوغان رییس‌جمهور ترکیه از دولت ونزوئلا قرار دارد، و بحث جاری در ترکیه پیرامون این‌که آیا مادورو دیکتاتور است يا نه پاسخ داد.
فکر می‌کنید این روند به کجا خواهد انجامید؟
رقابت در درون جهان امپریالیستی هر روز به کل عرصه‌های تنش انرژی می‌دهد. پس از یک نقطه مشخص، کنترل کردن این تنش‌ها می‌تواند غیرممکن بشود. یک سوءمحاسبه، یک رویداد غیرمنتظره… بنابراین، مورد ونزوئلا می‌تواند یک درگیری همه‌جانبه‌تر را به راه بیاندازد. در اینجا یک رویداد بسیار مهم به چشم می‌خورد؛
محور ایالات متحده و اتحادیۀ اروپایی که نتوانست در دو مورد کریمه و سوریه به یک هماهنگی دست یابد، خیلی سریع عمل کرده است. نامعلومی‌های بسیاری وجود دارد، اما اتحادیۀ اروپايی به نحوی گفت: «ما هم شرور هستیم.» از سوی دیگر، همه آن‌ها با هم ممکن است نتوانند حرکت خود را به آخر برسانند. این حرکت ممکن است در ونزوئلا به راه دیگری بیانجامد
محور ایالات متحده و اتحادیۀ اروپایی که نتوانست در دو مورد کریمه و سوریه به یک هماهنگی دست یابد، خیلی سریع عمل کرده است. نامعلومی‌های بسیاری وجود دارد، اما اتحادیۀ اروپايی به نحوی گفت: «ما هم شرور هستیم.» از سوی دیگر، همه آن‌ها با هم ممکن است نتوانند حرکت خود را به آخر برسانند. این حرکت ممکن است در ونزوئلا به راه دیگری بیانجامد و مردم ممکن است در جهت حل تضادهایی که به آن‌ها اشاره کردم به جلو حرکت کنند. مهم‌تر از هر چیز، در آنجا یک جامعه شدیداً سیاسی شده وجود دارد. سعی برای منضبط کردن این‌گونه جوامع با گرسنگی دادن به آن‌ها، همیشه نتیجه دلخواه را تولید نخواهد کرد. نهایتاً، زحمتکشان ونزوئلا تصمیم خواهند گرفت.
در ترکیه بحث بر سر این‌که آیا مادورو دیکتاتور است جریان دارد؛ برخی اشخاص در چپ می‌گویند آن‌ها با امپریالیسم ایالات متحده مخالفند، اما مادورو یک دیکتاور است. می‌گویند «ما در سمت مردم ونزوئلا هستیم»، آیا اشاره به دیکتاتوری به معنی حمایت از اپوزیسیون نیست؟
شخص در استفاده از واژه «دیکتاتوری»، در توصیف یک دولت، یک کشور یا یک شخص، باید مراقب باشد. این، پیش از هر چیز، وضعیت را شخصی می‌کند. این مشخصه‌های طبقاتی دولت‌ها را پنهان می‌سازد. امروز، در جهان هیچ کشوری وجود ندارد که در آن دیکتاتوری حاکم نباشد.
به معنی کامل کلمه، در بریتانیا، فرانسه، و آلمان دیکتاتوری‌های سرمایه وجود دارند. این فاکت که در برخی کشورها شخصیت‌های خودکامه مطرح می‌شوند شالوده طبقاتی این‌را تغییر نمی‌دهد. در ترکیه نیز دیکتاتوری سرمایه حاکم است.
به معنی کامل کلمه، در بریتانیا، فرانسه، و آلمان دیکتاتوری‌های سرمایه وجود دارند. این فاکت که در برخی کشورها شخصیت‌های خودکامه مطرح می‌شوند شالوده طبقاتی این‌را تغییر نمی‌دهد. در ترکیه نیز دیکتاتوری سرمایه حاکم است. کسانی که مادورو را یک «دیکتاتور» می‌نامند چیزی از طبقات نمی‌فهمند. آن‌ها درک عجیب و غریبی از دیکتاتوری دارند. دولت مادورو را می‌توان از زوایای گوناگونی مورد انتقاد قرار داد، و ما هرگاه که لازم بوده این کار را کرده ایم. اما امروز دیکتاتور نامیدن مادورو به هم‌دستی با کودتای امپریالیستی می‌انجامد.
برخی‌ها فقر مردم ونزوئلا را با سیاست‌های مادورو توضیح می‌دهند. اما، ایالات متحده برای سال‌های بسیار اپوزیسیون را تأمین مالی کرده، با خرابکاری‌های اقتصادی قحطی را به یک مشکل همگانی مبدل کرده است. با توجه به این‌که طی سال‌ها گزارش‌ها و تحلیل‌های بسیاری در این باره منتشر شده، و دسترسی به اطلاعات بسیار آسان است، شما این نظرات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
آیا آن‌ها درباره ونزوئلای پیش از چاوز خبری منتشر می‌کنند؟ در آن زمان بی‌عدالتی اجتماعی در بالاترین سطح بود. در دهه ۲۰۰۰ گام‌های مهم بسیاری به سود فقرا برداشته شد، که هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌ها را دست‌کم بگیرد. مسأله در این نقطه این است که رها کردن انحصارات بین‌المللی زخمی خطرناک‌ترین کار است. ونزوئلا تسلیم سیاست‌های غیرقاطعانه خود شد. اگر شما سرمایه‌داری را کاملاً بشکنید، بله، با محاصره اقتصادی حتا بزرگ‌تری رو‌به‌رو خواهید شد، اما خواهید توانست مقاومت خود را افزایش دهید. شما هم‌چنین می‌توانید با استفاده از تضادها در جهان امپریالیستی روابط اقتصادی خود را توسعه دهید. کوبا این‌کار را می‌کند؛ کوبا علی‌رغم این‌که تحت فشار است این را انجام می‌دهد.
امروز، اقتصاد ونزوئلا بسیار شکننده و به روی مداخلات امپریالیسم ایالات متحده باز و بی‌پناه است. و ایالات متحده می‌گوید: «اگر در برابر من زانو نزنی از گرسنگی خواهی مرد.» کمک به این نگرش چندش‌آور است. به ایالات متحده و اتحادیۀ اروپایی تسلیم شو، سپس رفاه خواهد آمد؟
امروز، اقتصاد ونزوئلا بسیار شکننده و به روی مداخلات امپریالیسم ایالات متحده باز و بی‌پناه است. و ایالات متحده می‌گوید: «اگر در برابر من زانو نزنی از گرسنگی خواهی مرد.» کمک به این نگرش چندش‌آور است. به ایالات متحده و اتحادیۀ اروپایی تسلیم شو، سپس رفاه خواهد آمد؟ شما می‌بینید پس از تسلیم شدن به امپریالیسم، ایالات متحده یا اتحادیۀ اروپایی، جهان چگونه به نظر می‌رسد! بشریت در برابر این سترونی زانو نخواهد زد. دیروز سالگرد [لنینگراد] بود؛ فاشیست‌های آلمانی پس از آن‌که در تسلیم کردن شهر در طی جنگ جهانی دوم شکست خوردند سعی کردند با گرسنگی دادن لنینگراد را محاصره کنند. صدها هزار نفر از گرسنگی جان باختند، اما بشریت نمرد، بلکه مقاومت کرد.
در مورد حمایت حزب عدالت و توسعه از مادورو چه فکر می‌کنید؟ در پشت این حمایت چه نهفته است؟
دو موضع اصلی وجود دارد. یکی این‌که سرمایه ترکیه در محیط بحرانی در جست‌وجوی منابع اقتصادی جدید، به ونزوئلا برخورد. شما اگر به خطوط هوایی که در جهان به کاراکاس پرواز می‌کنند نگاه کنید به اهمیت موضوع پی خواهید برد. از نقطه‌نظر ونزوئلا، روابط اقتصادی با ترکیه فرصت‌های بزرگی است. اما، موضوع فقط این نیست.
اردوغان [رییس‌جمهور ترکیه] نمی‌خواهد ایالات متحده بتواند هر زمان که خواست دولت‌ها را تغییر دهد. او در جریان کودتای ۲۰۱۶ [در ترکیه] دید این به چه معنی است. این در مورد سیاستمداری که با حمایت ایالات متحده به قدرت رسیده بسیار جالب است. اما ما لازم است بر یک فاکت تأکید کنیم.
زیر سؤال بردن دولت ونزوئلا یا مخالفت با آن به این دلیل که حزب عدالت و توسعه از آن حمایت می‌کند، مزخرف است. حمایت اردوغان از دولت مادورو، مستقل از دلايل آن، مانع آن شد که ناتو به مثابه یک بلوک عمل کند، چیزی که بعضی اوقات خوب است.
زیر سؤال بردن دولت ونزوئلا یا مخالفت با آن به این دلیل که حزب عدالت و توسعه از آن حمایت می‌کند، مزخرف است. حمایت اردوغان از دولت مادورو، مستقل از دلايل آن، مانع آن شد که ناتو به مثابه یک بلوک عمل کند، چیزی که بعضی اوقات خوب است. بعداً، تسیپراس رویکرد مشابهی را نشان داد. رویکردی متفاوت از دو کشور عضو ناتو. برای آن‌ها تفرقه بیش‌تر آرزو کنید.
آیا بین کودتای نافرجام در ترکیه در سال ۲۰۱۶ و رویدادها در ونزوئلا شباهت وجود دارد؟
از برخی جوانب، بله. یکی از جناح‌های دولت ایالات متحده در پشت کودتای ۲۰۱۶ قرار داشت، و فتح‌الله گولن برای این کودتا تعیین شده بود. حزب کمونیست ترکیه در همان لحظه این را گفت. [دولت اردوغان] در باره طرح و غیره می‌دانست، این‌ها برخی از جزییاتی است که بعداً مشخص شد. پانزده ژوئیه یک کودتای هوادار ایالات متحده بود. «چرا ایالات متحده علیه اردوغان دست به کودتا بزند؟» این پرسش بیش‌تر شبیه یک جوک است. سلیمان دمیرل [رییس‌جمهور و نخست‌وزیر پیشین ترکیه] یکی از قابل اعتمادترین سیاستمداران برای سرمایه ترکیه و ایالات متحده بوده است، او دو بار به وسيلۀ کودتای نظامی هوادار ایالات متحده برکنار شد. کسانی که ادعا می‌کنند خود اردوغان در ۱۵ ژوئیه کودتا را به راه انداخت، ظاهراً تصور می‌کنند که امروز همه مشکلات جاری در ایالات متحده «دروغ» است. چنین به نظر می‌رسد که آن‌ها از تضادهای درون امپریالیستی، و از دامنه بحران جاری بی‌اطلاع هستند. به علاوه، آن‌ها در چنین کشوری که حزب عدالت و توسعه بر آن حکومت می‌کند فقط جوانب ضعیف طبقه سرمایه‌دار را می‌بینند؛
ما یک طبقه سرمایه‌دار آرزمند، بلندپرواز و فربه داریم که در همواره در جست‌وجوی فرصت‌ها است، یک طبقه دارای قابلیت رقابت و مانور بسیار. شخص باید بسیار واضح موضع بگیرد.
ما با همه مداخلات و طرح‌های امپریالیستی علیه ترکیه مخالفیم. همه مداخلات ایالات متحده و اتحادیۀ اروپایی، تحت پوشش آزادی، دمکراسی، صلح، و راه‌حل برای حملات ضدمردمی است. اگر ما در برابر این حملات نایستیم، فردا چگونه می‌توانیم با آن دولت یا هر دولت دیگری که به «مشارکت استراتژیک» با ایالات متحده اشاره می‌کند، مخالفت کنیم؟
ما با همه مداخلات و طرح‌های امپریالیستی علیه ترکیه مخالفیم. همه مداخلات ایالات متحده و اتحادیۀ اروپایی، تحت پوشش آزادی، دمکراسی، صلح، و راه‌حل برای حملات ضدمردمی است. اگر ما در برابر این حملات نایستیم، فردا چگونه می‌توانیم با آن دولت یا هر دولت دیگری که به «مشارکت استراتژیک» با ایالات متحده اشاره می‌کند، مخالفت کنیم؟ این هم‌چنین فرصت‌های بزرگی در اختیار دولت، به مثابه مجری دیکتاتوری طبقاتی در ترکیه، می‌دهد تا بت تکيه بر اصطلاح «دشمن خارجی» بر موضع ارتجاعی و هوادار بازار خود سرپوش نهد.
چپ ترکیه باید سنن ضدامپریالیستی خود را تا به پایان حفظ کند. رهایی در میهن است، رهایی با خیزش زحمتکشان ترکیه خواهد آمد. امروز، ما، به مثابه حزب کمونیست ترکیه، خاطرۀ ۱۵ رفیق خود را که ۹۸ سال پیش به قتل رسیدند، گرامی می‌داریم. ما می‌گوییم: مرگ بر امپریالیسم، مرگ بر نظام استثماری!
http://news.sol.org.tr/calling-maduro-dictator-means-supporting-imperialist-coup-175642
پاسخی بگذارید