در باره‌ی محاکمه‌ی کارگران معترض و مدافعان آنها
روز 12 مرداد سال جاری قرار است اسماعیل بخشی نماینده‌ی کارگران نیشکر هفت‌تپه، سپیده قلیان فعال کارگری، علی نجاتی عضو سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه و امیرحسین محمدی‌فرد، ساناز اللهیاری، امیر امیرقلی و عسل محمدی اعضای نشریه‌ی اینترنتی گام در شعبه‌ی 28 دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی مقیسه محاکمه شوند.
در سال گذشته چند هزار کارگر شرکت نیشکر هفت تپه برای حفظ شغل و گرفتن دستمزدهای پرداخت نشده‌شان دست به اعتراض زدند و کسانی را به نمایندگی انتخاب کردند؛ کسانی اخبار و گزارش‌های آن اعتراض‌ها را بازتاب دادند. حال آن نمایندگان و مدافعان و بازتاب‌دهندگان پس از ماه‌ها بازداشت و تحمل رنج فراوان قرار است چند روز دیگر به دادگاه برده شوند.
از آنها دو تن نماینده‌ی کارگران معترض‌اند و پنج تن دیگر نویسنده و فعال رسانه‌ای. پیداست که تشکیل دادگاه برای آنها و جرم‌انگاری اعتراض و بازتاب اخبار و نوشتن پیرامون مسائل آن به معنای محاکمه‌ی آزادی بیان است. متهمان دادگاه 12 مرداد حتی با معیارهای حداقلیِ حقوق شهروندی، نه تنها جرمی مرتکب نشده‌اند که به حق شهروندی و انسانی خود عمل کرده‌اند. هر جامعه‌ای بدون وجود و حضور این‌گونه انسان‌ها به قهقرا می‌رود. آنها، بر خلاف انشای سیستم دادرسی و محاکم، ضامن «امنیت» اجتماعی مردم هستند.
در شرایطی که حاکمان توانایی حل مشکلات ویرانگرجامعه را ندارند تشکیل این دادگاه‌ها در راستای معترض‌زدایی از راه ایجاد هراس و زندان و شلاق و اعدام است. هم از این روست که شمار دادگاه‌ها روند افزایشی دارد و به حکم‌های سنگین ختم می‌شود.
کانون نویسندگان ایران با تاکید برحق آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا، برگزاری چنین دادگاه‌هایی را محکوم می‌کند و خواهان آزادی فوری و بی‌قیدوشرط اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، علی نجاتی، امیرحسین محمدی‌فرد، ساناز اللهیاری، امیر امیرقلی، عسل محمدی و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
کانون نویسندگان ایران
10 مرداد 1398
محاکمه نان، کار، آزادی، محاکمه خواست و مطالبه کارگران و زحمتکشان است!
در شرایطی که مزد بگیران بمثابه گسترده ترین طبقۀ اجتماعی در برگیرندۀ کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، زنان و دانشجویان، در محرومیت و بی حقوقی مطلق زیر بار بحران های همه جانبه، به شکل فزاینده ای نان، کار، رفاه و آزادی، محیط زیست … و به یک کلام ابتدایی ترین نیازهای انسانی خویش را از کف داده اند، کوچکترین چشم اندازی جز فلاکت عمومی پیش روی خود نمی بینند.
فریاد اعتراض و مطالبه گری اکثریت زحمتکش در خیابان ها، تجمعات مکررمقابل نهادهای مسئول و اعتصابات در مراکز کار و تحصیل علیه فقر و گرانی، مزدهای حداقلی ،بدون افزایش و معوقه، عدم امنیت شغلی، بیکاری،عدم تأمین اجتماعی فراگیر،بهداشت و بیمه ناکارآمد، خصوصی سازی و کالایی شدن تمام بخش های مختلف اجتماعی، رفاهی و برخورداری از مسکن ،حقی مسلم و قانونی است که متولیان حاکم از آن ، جرم و اتهام امنیتی و هزاران برچسب دیگر ساخته و با پرونده سازی و بگیر و ببند و احکام ظالمانه طولانی، شماری انسان زحمتکش و شایسته را در زندان ها به گروگان گرفته اند. به عبارت دیگر از کارخانه و مراکز کار، کلاس درس و دانشگاه زندانی ساخته اند و زحمتکشان؛ فرزندانشان و سایر اعضای خانواده ها را زیر شدیدترین فشارهای جسمی و روحی قرار داده اند تا مبارزات برحق و مطالبات روزافزون جامعه را سرکوب و به عقب برانند. ۱۲ مرداد ۹۸، کارگران هفت تپه و جمعی از جوانان خبرنگار و نویسنده که اخبار اعتصابات و مطالبات کارگری را رسانه ای نمودند ، پس از ماه ها تحمل شرایط طاقت فرسای زندان ها و دست زدن به اعتصاب غذا به دادگاه می کشانند. ما بازنشستگان در کنار کارگران، معلمان، پرستاران، زنان، دانشجویان و جوانان به مثابه حلقه های جنبش های مشترک مطالباتی، به هر گونه پرونده سازی و محاکمه کارگران و فعالان معترضیم و خواهان آزادی فوری و بی قید و وثیقه این عزیزان و تمامی زندانیان سایر عرصه های اجتماعی، مدنی و سیاسی می باشیم.
« گروه اتحاد بازنشستگان»
۱۰ مرداد ۹۸
https://t.me/GEtehadbazneshastegan
نظر شما در مورد این نوشته چه بود؟