منطقه جغرافیایی موسوم به خاورمیانه، که ۶۰ درصد ذخاير نفت جهان در آنجا متمرکز است، براساس گزارش‌ها، در پی سلطه ژئوپليتیک ایالات متحده در منطقه، دستخوش تغییر بوده است. در سوریه و یمن، بین ۷۰ تا ۸۰ درصد جمعیت به کمک بشردوستانه وابسته اند، این در عراق حدود ۳۰ درصد، و در لیبی ۲۰ درصد است. این ملموس‌ترین نتیجه ژئوپولتیکی است که مخرج مشترک آن جنگ و سرمدار اصلی آن ایالات متحده است.
سایت کارزار «جنگ را متوقف کنید» در روز ۶ ژانویه ۲۰۲۰، نوشتار «دوباره حماقت نکنید، مشکل واقعی ترامپ است» را خطاب به رهبران کشورهای عضو اتحادیۀ اروپایی منتشر کرد.۱با توجه به بیانیه‌ها و تبلیغات «چپ»های حقوق بشری ایران در باره ترور سردار سلیمانی۲، «چپ»هایی که طی دو دهه گذشته در عمل و به گواهی موضع‌گیری‌هایشان پیرامون فلسطین، افغانستان، عراق، لیبی، سوریه، یمن و ایران، بخشی از عقبه و پیاده‌نظام «امپریالیسم بشردوستانه» بوده اند، می‌توان عنوان نوشتار «جنگ را متوقف کنید» را خطاب به آن تکرار کرد و گفت: «دوباره حماقت نکنید، مشکل واقعی امپریالیسم آمریکاست!»۱– «دوباره حماقت نکنید، مشکل واقعی ترامپ است»
۲– بیانات برخی «سبز»ها و «چپ»ها دربارۀ ترور سلیمانی
جنگ به مثابه مخرج مشترک
السون کانسپسیون پرز
منطقه جغرافیایی موسوم به خاورمیانه، که ۶۰ درصد ذخاير نفت جهان در آنجا متمرکز است، براساس گزارش‌ها، در پی سلطه ژئوپليتیک ایالات متحده در منطقه، دستخوش تغییر بوده است.
امروز، شنیدن درباره درگیری در خاورمیانه غیرعادی نیست، به ویژه هنگامی که صحبت از جنگ در سوریه یا عراق است، زمانی که پوشش خبری دربارۀ ملت‌های شمال آفریقا یا آسیا است.
به نظر من، توضیح این‌را باید در مخرج مشترک این ژئوپليتیک، یعنی در نقش ایالات متحده، جُست.
تازه‌ترین اقدام جنگی و بی‌ثبات کردن واشنگتن– اعلام انتقال سفارت ایالات متحده در اسرائیل به بیت‌المقدس به وسیله دونالد ترامپ– بخشی از تاریخ طولانی است که با دادن سرزمین فلسطین به قربانیان یهودی جنگ جهانی دوم آغاز شد.
با آن، توسعه‌طلبی صهیونیستی– که امروز در هزاران هزار کوچگاه دیده می‌شود– آغاز شد و تنش‌ها را تشدید نمود و امکان صلح بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها را از بین برد. ایالات متحده از همان آغاز از اسرائیل حمایت کرده و تسلیحات نظامی به آن داده است.
اعلان توهین‌آمیز ترامپ یکی از بزرگ‌ترین سیلی‌ها به صورت جامعه بین‌المللی در سال ۲۰۱۷ بود. پس از آن‌که سازمان ملل آن تصمیم را محکوم نمود، ترامپ به تهدید متوسل شد و گفت کمک به کشورهایی را که علیه آن رأی داده‌اند قطع خواهد کرد.
ترامپ با کاهش چشم‌گیر تأمین بودجه خود سازمان ملل آغاز کرد.
سوریه ویران، عراق تکه‌تکه
ملت سوریه در طی شش سال گذشته بدترین جنگ را در منطقه متحمل شده است، و عراق هم‌چنان از تکه‌تکه شدنی که حمله و اشغال به وسیله ایالات متحده موجب آن شد، رنج می‌برد. ده‌ها هزار مزدور خارجی، عمدتاً از اروپا، تروریست‌ها از منطقه که از خارج تأمین مالی می‌شوند، و گروه‌هایی که بر اساس جناح‌های قومی تشکیل شده اند، همگی با یک مخرج مشترک، یعنی ایالات متحده، در این ویرانگری شرکت دارند.
به اصصلاح ائتلاف بین‌المللی به سرکردگی واشنگتن، از سال ۲۰۱۴ قلمرو سوریه را– بدون اجازه مقامات کشور– با دست‌آویز شکست دادن تروریست‌های «دولت اسلامی»، بمباران کرده است. اما، این اقدامات در اکثر موارد مستقیماً مواضع ارتش سوریه و تأسسیات غیرنظامی، شامل خانه‌ها، بیمارستان‌ها، کلیساها، و غیره را هدف قرار داده است.
در این بستر، دولت بشار الاسد برای از بین بردن تروریست‌ها از روسیه تقاضای کمک نظامی نمود. نیروی هوایی روسیه در سپتامبر ۲۰۱۵ در منطقه مستقر شد، و تا دسامیر ۲۰۱۷، همراه با نیروهای محلی ارتش سوریه، توانست تقریباً کل کشور را از حضور تروریست‌های مسلح پاکسازی نماید.
بنا به گزارش «اِفه» [خبرگزاری بین‌المللی اسپانیایی]، سوریه در این جنگ خونین علیه تروریسم و حامیان آن، ۶۷ درصد تولید ناخالص داخلی خود را سرمایه‌گذاری کرده است.
از آغاز درگیری در سال ۲۰۱۱، حداقل ۳۶۴۶۱۲ نفر کشته، و بیش از ۵٫۹ میلیون سوری مجبور به مهاجرت و زندگی به مثابۀ آواره در کشورهای دیگر شده اند.
عراق نیز یک سال نبرد علیه تروریسم «دولت اسلامی» را، که در قلمرو آن ظهور کرد، تجربه کرده است.
امروز، ویرانی که تروریست‌ها موجب آن شدند به ویرانی‌هايی افزوده شده که بمباران‌های ایالات متحده و ناتو پبش از آن موجب شدند و هرگز بازسازی نشدند.
برای عراقی‌ها، سال ۲۰۱۷ در بحبوحه ویرانی و غیرقابل حکمرانی بودن کشور و با درگیری‌ها بین جناح‌های متخاصم به پایان رسید.
بیش از یک میلیون عراقی کشته شده اند و ثروت میراث فرهنگی آن نابود شده است.
لیبی، آیا وجود دارد یا نه؟
منابع بسیاری امروز به لیبی به مثابۀ یک «دولت ناکام» اشاره می‌کنند، و برخی دیگر کلاً اصل وجود این کشور شمال آفریقا را انکار می‌کنند. بسیاری از رسانه‌های خبری، از لیبی فقط در اشاره به مهاجرت صدها هزار آواره آقریقایی که به مقصد اروپا در مسیر دریای مدیترانه از آن عبور می‌نمایند، نام می‌برند. هزاران نفر در این تلاش جان خود را از دست می‌دهند.
امروز، شاخص‌های توسعه انسانی لیبی، که یک دهه پیش توسعه‌یافته‌ترین کشور آفریقا بود، حقیقتاً زننده است.
براساس یک گزارش مطبوعاتی، لیبی پس از ۷ سال جنگ، عملاً همه زیرساخت‌های خود را از دست داده است، هرج‌ومرج ناشی از نبود اتوریته، جمعیت را به یافتن ابزار خود برای بقا، مجبور کرده است.
خدمات اساسی مانند تأمین آب وجود ندارد، تا جایی که مردم مجبورند در کشوری که سومین سفره آبی بزرگ جهان را دارد در جست‌وجوی لوله‌های قدیمی آب، آسفالت خیابان‌هایی را که جنگ نابود نکرده است، حفر نمایند.
در عین‌حال، تجارت قاچاق انسان ملت را فراگرفته است، و شیوه‌های ممانعت از رسیدن گرسنگان و آوارگان جنگ‌های طايفه‌ای به کشورهای اروپایی، به مثابۀ نابود‌کننده زندگی و حرمت صدها هزار انسانی که امروز خود را در کشور محبوس می‌بینند و در جست‌وجوی یک راه برون‌رفت هستند، از جانب جامعه بین‌المللی محکوم شده است.
لازم به یادآوری است که لیبی، پس از آن‌که ایالات متحده تصمیم گرفت ريیس‌جمهور معمر قذافی را سرنگون کند و پس از بمباران ناتو و کشتار دهشتناک متعاقب آن، شاهد یک پاکسازی نژادی و قومی بی‌سابقه بود. حدود ۵۵ درصد مردم لیبی محبور شده اند از کشور خود به مقصد کشورهای همسابه فرار کنند.
طبق داده‌های سازمان ملل، ۶۵ درصد بیمارستان‌های کشور تعطیل‌اند، و دینار (پول محلی) سقوط کرده و تولید نفت از ۱٫۹ میلیون بشکه در روز به فقط ۲۵۰ هزار بشکه کاهش یافته است.
افغانستان فقیرتر
برای بررسی البته مختصر، وضعیت در افغانستان باید توجه داشت که این ملت آسیایی امروز از ۱۶ سال پیش که سربازان ایالات متحده به آن حمله کردند، بسیار فقیرتر است.
افغانستان هم‌چنین بی‌ثبات‌تر، غیرقابل حکمرانی‌تر، و خشونت‌زده‌تر است.
نه گروه‌های تروریستی ریشه‌کن شده اند، و نه کشور ساخته شده است. هفته‌ای نیست که بدون حمله، عمدتاً به سربازان آمریکایی مستقر در آنجا، یا علیه نظامیان افغانی آموزش‌دیده به وسیله آن‌ها، سپری شود.
ريیس‌جمهور ایالات متحده می‌خواهد با اعزام ۶۰۰۰ سرباز بیش‌تر به افغانستان، این وضعیت را تغيير دهد. طی ۱۵ سال جنگ در افغانستان، واشنگتن ده‌ها هزار سرباز و افسر، تجهیزات جنگی مدرن، و همه نوع سرویس‌های اطلاعاتی را به افغانستان فرستاده است. اما هیچ سرمایه‌گذاری برای تخفیف وضعیت مرم فقرزده افغانستان نکرده است.
پنتاگون ۸۲۸ میلیارد دلار خرج کرده است، و بیش از ۲۰۰۰ سریاز آمریکایی کشته و ۲۰۰۰۰ نفر از آن‌ها زخمی شده اند.
یمن: بمب و گرسنگی
یمن یکی از فقیرترین ملت‌ها در کل خاورمیانه است و قربانی رقابت بین گروه‌های قومی گوناگون شده است.
به علاوه، عریستان سعودی در جنگ درگیر است و حملات هوایی علیه کشور عادی است.
در نتیجه جنگ بین جناح‌های رقیب و اقدامات جنگی خارجی، در پایان سال ۲۰۱۷، ۱۸ میلیون یمنی نیازمند کمک‌های بشردوستانه فوری بودند. دو میلیون یمنی آواره شده اند، و ۱۹۰۳۹۲ نفر به کشورهای همسایه فرار کرده اند، و ۲۸۰۳۹۵ نفر در سرزمین خود در جست‌وجوی امنیت هستند.
بنا به گزارش بی بی سی، یمن با ۵۰۰ هزار کودک دچار سوءتغذیه شدید، در خطر از دست دادن آینده خود است. در طی دو سال جنگ، خانه‌ها، بیمارستان‌ها، و مدارس بمباران و نابود شده اند.
براساس اطلاعاتی که سازمان ملل منتشر کرده، بیش از ۱۰ هزار نفر کشته و حداقل ۴۰ هزار نفر مجروح شده اند.
بنا به گزارش «اِفه»، فائو (سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل) در سال ۲۰۱۷، پس از یک تحلیل کامل درباره شاخص‌های منفی، مانند وجود ۴۰٫۲ میلیون انسان گرسنه‌ای که درگیری‌ها در خاورمیانه و شمال آفریقا به وجود آورده اند، هشدار داد.
در سوریه و یمن، بین ۷۰ تا ۸۰ درصد جمعیت به کمک بشردوستانه وابسته اند، این در عراق حدود ۳۰ درصد، و در لیبی ۲۰ درصد است.
این ملموس‌ترین نتیجه ژئوپولتیکی است که مخرج مشترک آن جنگ و سرمدار اصلی آن ایالات متحده است.
ایران جنگ می‌خواهد
ببینید آن‌ها کشور خود را چقدر نزدیک پایگاه‌های نظامی ما قرار داده اند
منبع: صفحه توئیتر مایکل مور
ایران جنگ می‌خواهد
ببینید آن‌ها کشور خود را چقدر نزدیک پایگاه‌های نظامی ما قرار داده اند
منبع: گرانما (ارگان کمیته مرکزی حزب کمونیست کوبا)
نویسنده: السون کانسپسیون پرز
نقل از:تارنگاشت عدالت
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟